"என்னப்பா .. செஸ்போர்டு முன்னாலே தனியா உக்காந்து சிரிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறே. என்னனு சொன்னா நானும் சேர்ந்து சிரிப்பேனே " என்றபடியே வீட்டுக்குள் நுழைந்து தனது முன்பாக வந்து உட்கார்ந்த நண்பரிடம், "ஒண்ணுமில்லேப்பா .. இந்த ஜெனரேஷன் எதுக்கெடுத்தாலும் உங்க காலம் மாதிரின்னு நினைச்சீங்களானு ஒரு பட்டாஸைக் கொளுத்திப் போடறாங்க. நாம அப்போ மேனுவலா செஞ்ச அத்தனையையும் இன்னிக்கு மிஷின் செய்யுது. நம்ம வேலைபார்க்கிற காலத்தில் கூட்டல் கழித்தல் வேலையைப் பார்க்க கால்குலேட்டர் இருந்துச்சு. நம்ம அப்பாக்கள் காலத்தில் அதுவும் கிடையாது. எங்க தாத்தா கிராமத்து கணக்குப்பிள்ளை. எத்தனை பக்கம் கூட்டல் கணக்காக இருந்தாலும் மனசுக்குள்ளேயே எண்ணி எழுதுவார். இப்போ பிரிண்டரைத் தட்டிவிட்டு நூத்துக்கணக்கில் காப்பி எடுக்கலாம். அவர் காலத்தில் டைப் ரைட்டரில் பேப்பர் கார்பன் சொருகி மூணு மூணு காப்பியா ஒரே மேட்டரை மாறி மாறி டைப் பண்ணுவார். அதுக்குப் பின்னாலே வந்ததுதான் ஜெராக்ஸ் சமாச்சாரம். இன்னிக்கு மிஷின் பண்ற அத்தனை வேலையையும் அன்னிக்கு தனி மனித உழைப்பு செஞ்சுது. இது தெரியாமே இந்த பசங்க பேசறதை நினைச்சா வேடிக்கையா இருக்குது. அதுக்காக இப்போ உள்ள தொழில்நுட்பம் எதையும் நான் குறை சொல்லலே. அதைக் கண்டுபிடிச்சு தந்தவங்க எல்லாருமே தெய்வப் பிறவிகள். எவனோ ஒருத்தன் தன்னை வருத்தி ரோடு போட்டு .. ஐ மீன் .. ரூட் போட்டுக் கொடுக்கிறான். டிராஃபிக் ரூல்ஸ் மட்டும் தெரிஞ்சு வச்சுக்கிட்டு அதிலே இவங்க ட்ராவல் பண்றாங்க. பண்ணட்டும். அதுக்காக போன தலைமுறை எல்லாமே எதுவும் தெரியாதவங்கங்கிற மாதிரி பேசறாங்களே.. அதைத்தான் ஜீரணிக்க முடியலே. அதை நினைச்சு சிரிச்சேன்" என்று விளக்கம் சொன்னார் வீட்டுக்குள் இருந்தவர்.
No comments:
Post a Comment