அடே நண்பா ? அடடே நண்பா !
"அம்மா, என்ன பண்றே ?" என்ற குரல் கேட்டு திரும்பிப் பார்த்த வத்சலா, "என்னடா இது ஷூவைக் கூட கழற்றாமல் கிட்சன் உள்ளே வர்றே " என்றாள்.
"ஸாரிம்மா" என்று சொல்லிவிட்டு ஷூவைக் கழற்றி வாசலில் வீசிவிட்டு வந்த சத்யா, " அம்மா, என்னோட டௌட்டை கிளியர் பண்ணு " என்றான்.
"ஒரு அஞ்சே அஞ்சு நிமிஷம் நீ ஹாலில் போய் உட்காரு. ஸ்டவ்வில் பால் இருக்கு. அதை இறக்கி வச்சிட்டு வந்துடறேன் "
"அதெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கலாம் " என்று சொல்லி ஸ்டவ்வை ஆப் செய்த சத்யா, வத்சலாவின் தோள்களைப் பிடித்துத் தள்ளியபடி அவளை ஹாலுக்கு அழைத்து வந்து சோபாவில் உட்கார வைத்தான்.
"என்னடா இது குழந்தைத்தனம் !" என்று வெளிப்படையாகக் கடிந்து கொண்டாலும் அவனது செய்கையை மனதுக்குள் ரசித்தாள் வத்சலா.
"அம்மா. இன்னிக்கு லஞ்ச் டைமில் ஒரு டாபிக் டிஸ்கசனுக்கு வந்துச்சு. அதை நீ கிளியர் பண்ணனும் "
"என்னடா இது ஆச்சரியம்! ஒரு ஐ.டி கம்பெனி ஸ்டாப்க்கு வந்த டௌட்டை நான் கிளியர் பண்ணனுமா ?" என்று வியந்து போய்க் கேட்டாள் வத்சலா
"அம்மா .. இது ஆபீஸ் மேட்டர் இல்லே ... குடும்ப .... கோயில் விஷயம் "
"அப்படின்னா ஓகே .. என்ன டௌட் ?"
"எல்லா குடும்பத்துக்கும் குலதெய்வம்னு ஒண்ணு இருக்குமாமே .. அந்த குலதெய்வம் இருக்கிற கோயில் ஏதாவது ஒரு காட்டுக்குள் இல்லாட்டா ஏதோ ஒரு கிராமத்தில் இருக்குமாமே, அது நிஜமா ? அப்படி ஒண்ணு உண்டுங்கிற விஷயம் எனக்குத் தெரியாதுன்னு சொன்னால் என்னோட பிரெண்ட்ஸ் என்னைக் கிண்டல் பண்றாங்க "
"நீ அவங்க கிட்டே 'ஐயா சாமி .. நான் வீட்டில் இருந்த நாட்களை விட ஹாஸ்டலில் இருந்த நாட்கள்தான் அதிகம். சின்ன வயசில் ஊட்டி கான்வென்ட், காலேஜ் படிப்பு வெளிநாட்டில்னு சுத்திட்டு இருந்தேன் .. வேலை பார்க்கிறது சென்னையில் .. அதுவும் இப்போ ஆறு மாசமாத்தான் .. எப்போ எங்கே கிளம்புவேன்னு எனக்குத் தெரியாது. என் வீட்டையே எனக்கு சரியாகத் தெரியாது, பிறகு எங்கே கோயிலைப் பத்தித் தெரிஞ்சுக் கிறதுன்னு நீ சொல்றதுதானே "
"இதுதானே வேண்டாங்கிறது .. ஆஸ்பிடலில் பிறந்ததுமே நானே போய் ஹாஸ்டலில் சேர்ந்துட்டேனா?. என்னை வீட்டிலேயே இருக்கவிடாமல் துரத்தி துரத்தி அடிச்சது நீங்கதானே!"
"கோச்சுக்காதே குழந்தே .. உங்க அப்பா அவரோட சின்ன வயசில் கான்வென்டில் சேர்ந்து படிக்க ஆசைப்பட்டாராம். ஆனால் கவெர்ன் மெண்ட் ஸ்கூலில் தான் படிக்க முடிஞ்சுது. காலேஜ் படிப்பை நினைச்சுக் கூடப் பார்க்க முடியாதபடிக்கு அவரோட குடும்ப சூழ்நிலை. என்னைக் கல்யாணம் பண்ணினப்போ எங்க அப்பா குடுத்த நகை, பணத்தை பிஸினெஸ்ஸில் இன்வெஸ்ட் பண்ணினார். ஓகோன்னு வந்தார். தான் எதுக்கெல்லாம் ஆசைப்பட்டு ஏமாந்தோமோ அது அத்தனையையும் தன்னோட பிள்ளைக்குக் கொடுக்கணும்னு ஆசைப் பட்டார். இன்னிக்கு உன்னை ஒரு நல்ல பொசிசனுக்குக் கொண்டு வந்துட்டார். அந்த நல்ல மனசைப் புரிஞ்சுக்காமே உன்னைத் துரத்தி அடிச்சதா சொல்றியேடா ".
"போம்மா .. நான் சும்மா ஒரு ஜோக் சொன்னா அதைப் போய் சீரியஸா எடுத்துகிட்டு .. லீவ் இட் ... இதை அப்புறமா டிஸ்கஸ் பண்ணலாம். முதலில் குலதெய்வம் மேட்டருக்கு வாம்மா"
"உன்னை நினைச்சா எனக்குப் பெருமையா இருக்கு "
"ஓ .. எந்த விஷயத்தில் ?"
"கான்வென்ட் ... வெளிநாடுன்னு சுத்தி திரிஞ்சு படிச்சுட்டு வந்தாலும் இன்னும் எங்களை நீ " அம்மா , அப்பா "னுதான் கூப்பிடறே. மம்மி டாடி கல்சருக்கு நீ போகலே .. நிறைய குழந்தைங்க டாடியை "டாட்" ன்னு செல்லமா கூப்பிடறாங்க.. ஒரு சில குழந்தைங்க அதை உச்சரிக்கிறது "டேய்"ன்னு பேட்டை ரௌடி சொல்றாப்லே இருக்கு. லஞ்ச் டைமில் நடந்த ஒரு விஷயத்துக்கு ... அதுவும் கோயில் விஷயத்துக்கு முக்கியத் துவம் குடுத்து என்கிட்டே அதைப் பத்தி டீடைல்ஸ் கேட்கறே .. ரோம் நகரில் இருக்கிறப்போ ஒரு ரோமானியனைப் போல நடந்துக்கணும்னு சொல்வாங்க. ஆனால் நீ எங்கே இருந்தாலும் நீயொரு தமிழ் நாட்டுக் குழந்தைதான்னு ப்ரூப் பண்றே "
"விடும்மா ... நமக்கு குலதெய்வம் இருக்குதா ? எந்த ஊரில் இருக்குது ?"
"தூத்துக்குடிக்குப் பக்கத்தில் ஒரு கிராமத்தில் நம்ம குலதெய்வம் கோயில் இருக்குடா "
"நீங்க ஒவ்வொரு வருஷமும் போவீங்களா? "
"இல்லேப்பா .. எங்களுக்குக் கல்யாணம் ஆன புதுசில் ஒரே ஒரு தடவை போனோம். அவ்வளவுதான் "
"அப்புறம் ஏன் போகலே "
"அந்த ஊரில் உங்க அப்பாவோட ப்ரெண்ட் ரமணன் இருக்கிறார் ... அதான் போகலே "
"ப்ரெண்ட் தானே ! எனிமி இல்லையே ... பிறகு ஏன் போகலே ... வெரி இன்ட்ரஸ்டிங் மேட்டர் ... சொல்லுங்கம்மா "
"இப்போ நீ ஒரு விஷயத்தில் ரொம்பவும் நம்பிக்கை வச்சு ஒரு செயலை செய்றப்போ அதைப் பைத்தியக்காரத்தனம்னு சொல்லி இன்னொருத்தன் கிண்டலடிச்சா உனக்கு எப்படி இருக்கும் ?"
"என்னைவிட பலம் குறைஞ்ச ஆள்னா ரெண்டு தட்டு தட்டி எடுத்து சொல்லிப் புரிய வைப்பேன். என்னாலே எதிர்த்துப் பேச முடியாதுன்னா அவன் இருக்கிற பக்கமே போகாமே விலகி வந்துடுவேன். வீணா தர்க்கம் பண்ணி இருக்கிற நட்பைக் கெடுத்துக்கிட வேண்டாம்னு நினைச்சா அந்த விஷயத்தையே மறக்க முயற்சி பண்ணுவேன் "
"உங்க அப்பாவும் அப்படிதான் விலகி வந்துட்டார். நாங்க குலதெய்வம் கோயிலுக்குப் போய் ரொம்பவும் நம்பிக்கையோடு ஒவ்வொரு சடங்கு சாஸ்திரம் எல்லாம் பண்ணினோம். எல்லாத்தையும் கூடவே இருந்து பார்த்துட்டு இருந்த உங்க அப்பாவோட நண்பர் , "என்னடா விச்சு ... காலம் மாறினாலும் நீ மாறமாட்டே போலிருக்கு. என் தலையில் பாலைக் கொட்டு . தயிரைக் கொட்டு .. பழத்தை பிழிஞ்சு மூஞ்சி முழுக்க தடவுன்னு சாமி உங்கிட்டே கேட்டாரா? இப்போ சிலைக்கு ஊத்தின பாலை நாலு குழந்தைகளுக்குக் குடுக்கலாமே.அதுங்க பசியாறினா கடவுள் பசியாறின மாதிரி தானே! உங்களோட முட்டாள்தனம் மூடநம்பிக்கைக்கு ஒரு அளவே இல்லையா"ன்னு கேட்டார். அவர் அப்படி சொன்னதில் உங்க அப்பாவுக்கு வருத்தம்தான். ஆனால் அதை வெளிக் காட்டிக்காமே " எனக்கும் தெரியும் ரமணா ... சாமி நம்மகிட்டே எதையும் கேட்கலே . கேட்கவும் மாட்டார். எப்பவுமே அவர் கை குடுக்கிற கையாவும் நம்ம கை வாங்கிற கையாவுந்தான் இருக்குது. ஆனால் இந்த பூ ..தயிர்.. பால் பழத்தை கோவில் வாசலில் நின்னு வித்து சில குடும்பங்கள் பொழைப்பு நடத்துறாங்கதானே.. அவங்க பொழைப்புக்கு பக்திங்கிற பேரில் கடவுள் ஒரு வழி காட்டறார் . அவங்களுக்காகத்தான் இதை செய்றேன். ஏதாவது ஒண்ணை நாம நேரா கொண்டு போய்க் குடுத்தா அதை 'பிச்சை'ன்னு அவங்க நினைக்கலாம். ஆனால் ஒரு பொருளை அவங்க கிட்டே இருந்து வாங்கிட்டு பணத்தைக் குடுத்தா அதை அவங்க எவ்வளவு கௌரவமா ஏத்துக்கிறாங்க.. இந்த கோயில் ..வழிபாடு ... பூஜை .. அதுக்கான சாமான் எல்லாமே இந்த நோக்கத்தில் வந்ததுதான்னு நான் நினைக்கிறேன்"ன்னு சொல்லிட்டு வந்தார். அதற்க்கு அடுத்த வருஷம் "நம்மோட குலதெய்வம் கோயிலுக்கு நாம போக வேண்டாமா"ன்னு உங்க அப்பா கிட்டே நான் கேட்டப்போ, "அங்கே போய் வரதுன்னா என்ன செலவாகுமோ அதை ஏதாவது ஒரு ஏழைக் குடும்பத்துக்குக் கொடுத்துடலாம்னு சொன்னார். இன்னிக்கு வரை அதைக் குடுத்துட்டும் வர்றார்"
"போம்மா ... மூட்டைப் பூச்சிக்குப் பயந்து வீட்டை விட்டு ஓடின மாதிரி .. அவர் ப்ரெண்டை நினைச்சு ஏன் போகாமே இருக்கணும். கோயிலுக்கு மட்டும் போயிட்டு அந்த ப்ரெண்ட் இருக்கிற திசைப் பக்கமே போகாமே வந்துடலாமே"
"ஈசியா சொல்லிட்டே. நீ சொல்றதைக் கேட்க நல்லாத்தான் இருக்கு. நம்மளைப் போல பட்டணத்தில் இருக்கிறவங்களுக்கு அடுத்த வீட்டில் யார் இருக்கிறாங்க என்பதே தெரியாது. ஆனால் கிராமத்தில் அப்படி இல்லே . ஒவ்வொருத்தர் வீட்டு ஜாதகமும் ஒவ்வொருவர் கையிலும் இருக்கும். புதுசா ஒரு நாய் அந்தத் தெருவில் எட்டிப் பார்த்தாலும் அது யார் வீட்டு நாய். எங்கிருந்து வருது.. ஏன் வருதுன்னு அதோட ஜாதகத்தை நோண்டிப் பார்க்க ஆரம்பிச்சுடுவாங்க. அந்த ஊருக்குப் போயிட்டு நாம வந்த சுவடு தெரியாமே திரும்பறது சாத்தியமே இல்லை. ப்ரெண்டைப் போய்ப் பார்த்தால் உங்க அப்பாவுக்கு மனசுக்குக் கஷ்டம். நாம அவரைப் பார்க்காமல் திரும்பிட்டோம் என்கிற விஷயம் அவர் காதுக்குப் போகும் போது அது அவருக்கு மனக்கஷ்டம். யாருக்கும் எந்தவிதமான கஷ்டமும் வேண்டாம்னு வீட்டில் இருக்கிற சாமியை வீட்டில் இருந்து கிட்டே கும்பிடப் பழகிக் கிட்டோம்."
"அம்மா ... எனக்கு அந்த ஊருக்குப் போகணும் போல இருக்கு "
"ஊருக்குப் போய் சாமி கும்பிட ஆசையா ? இல்லே உங்க அப்பாவோட ப்ரெண்டைப் பார்க்க ஆசையா ? "
"ரெண்டுந்தான் !"
"உன்னைத் தெரியாதா எனக்கு! குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போகாமே இருக்கோமேங்கிற வருத்தம் எனக்கும் இருந்துட்டே இருக்குடா . உங்க அப்பாகிட்டே இதை சொன்னால் வேண்டாம்னுதான் சொல்வார்.ஒண்ணு பண்ணுவோமா .. உங்க அப்பா பிஸினெஸ் முடிஞ்சு வர இன்னும் ஒரு வாரம் ஆகும். அதற்குள் நாம போயிட்டு வந்துடலாம். ப்ளைட்டில் புக் பண்ணினால் ஒரே நாளில் போயிட்டு வந்துடலாம் "
"குட் ஐடியா .. இப்பவே ஏற்பாடு பண்றேன் "
அடுத்த இரண்டாம் நாளில் இருவரும் தூத்துக்குடியில் இருந்தார்கள். ஆண்டுகள் பலவானாலும் அப்பாவின் நண்பரைக் கண்டு பிடிப்பதில் எந்த சிரமமும் இல்லை. முதலில் அவரை சந்தித்துவிட்டு கோவிலுக்குக் கிளம்பும் போது "நானும் வர்றேன் " என்று கிளம்பினார் அவர்.
"சொல்றேன்னு தப்பா நினைச்சுக்க வேண்டாம் .. நாங்க போயிட்டு வந்துடுவோம். எங்களுக்காக நீங்க உங்க விருப்பத்தை மாத்திக்க வேண்டாம்..அதான்...உங்களுக்கு இந்த பூஜை புனஸ்காரம் இதிலெல்லாம் நம்பிக்கை கிடையாதே" என்று தயக்கத்துடன் சொன்னாள் வத்சலா
"அதெல்லாம் அப்போ .. எப்போ அவனும் நீயும் இந்த கோவிலுக்கு வந்துட்டுப் போனீங்களோ அந்த நாளிலிருந்து இன்னிக்கு வரை நான் தினமும் கோவிலுக்குப் போறேன். அப்போ விச்சு சொன்ன விஷயம் என்னை யோசிக்க வச்சுது ... கடவுள் இருக்கிறார் இல்லைங்கிறது வேறு விஷயம். குலதெய்வம் இருக்கிற இடந்தான்னு இல்லே . எந்தக் கடவுளா இருந்தால் என்ன?. அந்த கடவுள் இருக்கிற இடம்... கோவில் ... கொஞ்ச பேருக்குப் பிழைப்புக்கு ஆதாரமா இருக்குதே.. கற்பூரம் ஒரு அம்பது பைசா சமாசாரம் ... அது ஒரு குடும்பத்துக்கு சோறு போடுதே .. இப்படி எத்தனை குடும்பங்கள் பொழைக்குது.. அதையெல்லாம் நான் யோசிச்சுப் பார்த்தேன். தினமும் பத்து பைசாவுக்கு கற்பூரம் வாங்குவேன் .. மாதம் ஒரு முறை அர்ச்சனை .. வருஷம் ஒரு முறை அபிஷேகம் அலங்காரம்னு செய்றேன். தினமும் செய்யலாம்தான்.. ஆனால் எனக்கும் கட்டுபடியாக ணுமே "
"அங்கிள் .. ஒரு விஷயத்தைப் பத்தி ஒரே மாதிரி சிந்திக்கிறவங்களுக்கு மட்டுந்தான் நட்பு கைவந்த கலைன்னு என் ப்ரெண்ட் சொல்வான். அதை நீங்க ரெண்டு பேரும் பொய்யாக்கிட்டீங்க. ஒரு விஷயத்தைப் பத்தி நீங்களும் அப்பாவும் நேர்மாறா யோசிக்கிறீங்க. ஒருத்தர் சொல்வதி லுள்ள நியாயத்தை இன்னொருத்தர் புரிஞ்சுக்கிறீங்க. நீங்க சொன்ன வார்த்தையை வேதவாக்கா எடுத்துகிட்டு கோயிலுக்கு செய்றதா நினைச்சு அப்பா கஷ்டப்படறவங்களுக்கு தன்னாலே முடிஞ்ச உதவியை செய்றார். கடவுளுக்கு செய்றதா நினைச்சு ஒண்ணை வாங்கி அதைக் கோயிலில் கொண்டு போய் சேர்த்தாலும் அது ஒரு குடும்பத்துக்கு பிழைப்புக்கு வழிகாட்டுதுன்னு நீங்க புரிஞ்சுகிட்டீங்க .. உங்க ரெண்டு பேரையும் நான் ரொம்பவும் மதிக்கிறேன்" என்று சத்யா சொல்ல " அட போப்பா !" என்று வெட்கத்துடன் சொன்னார் நண்பர் ரமணன் .
