தாய் மனசு !!
"அஞ்சலி, சுவாமியை நல்லா வேண்டிக்கோ. நல்லபடியா படிப்பை முடிச்சு நல்லபடியா வீட்டுக்கு வந்து சேர்வேன். அதுக்கு நீ துணை இருக்கணும்னு அம்பாளை வேண்டிக்கோ "
"அம்மா நான் என்ன வெளிநாட்டுக்கா போகப் போறேன். இதோ இங்கே இருக்கிற கோயம்புத்தூர். நாலே நாலு வருஷப் படிப்பு. ஹாலிடேஸில் வீட்டுக்கு வந்துடப் போறேன். இதுக்குப்போய் இவ்வளவு பில்ட் அப் குடுக்கிறே"
"உனக்கு எல்லாமே விளையாட்டுதான்.காலங் கெட்டுக் கிடக்கு. உன்னை வெளியூர் அனுப்பிட்டு நான் வயித்திலே நெருப்பைக் கட்டிட்டு இருக்க ணும்."
"அம்மா .. காலம் எப்பத்தான் நல்லா இருந்துச்சு. அறுபது வருஷத்துக்கு முன்னாடி வந்த தமிழ் சினிமாப் படத்தைப் பார்த்தால் , அதிலும் இதே டைலாக் தான் ஓடுது. சரி எழும்பு. நாம கிளம்பலாம். கோவிலுக்கு வந்துட்டா உனக்கு வீட்டுக்கு வர மனசு வராதே . எழும்பு .. க்விக் "
"உன் பிடுங்கல் தாங்காமத் தானே நான் கோவிலுக்கே வர்றேன்."
"நீ இதுவும் சொல்லுவே.. இதுக்கு மேலேயும் சொல்லுவே. நாலு வருஷத்துக்கு என்னோட தொந்தரவு இருக்காது. என்ஜாய் யுவர் ஸெல்ப் . இப்போ போனாதான் உனக்கு சீரியல் பார்க்க டைம் சரியா இருக்கும் " என்று அஞ்சலி சொல்ல , "ஈஸ்வரி .. இந்தப் பொண்ணுக்கு நீதாண்டி துணை" என்று முணுமுணுத்தபடி எழுந்த பார்வதி, வழக்கம்போல கொடி மரத்தின் பக்கம் கண்களை ஓட விட்டாள். கண்ணில் வழிந்தோடும் நீரைத் துடைத்தபடி கொடிமரத்தை ஏறிட்டுப் பார்த்தபடி இருந்தாள் அந்தப் பெண்.
"அஞ்சலி .. ஒரு நிமிஷம் நில்லு. அதோ பாரு .. அந்த லேடி அழறா " என்று கொடிமரத்தின் பக்கம் கைகாட்டினாள் பார்வதி.
"யாரும்மா அவங்க ? உனக்கு தெரிஞ்சவங்களா ? கிட்டத்தில் போய் என்ன ஏதுன்னு கேளேன் "
"இல்லேடி. அவங்க யாருன்னு தெரியாது. நான் பார்க்கிறப்ப எல்லாம் கொடிமரத்தின் கீழே கண்ணை மூடி கையைக் குவிச்சு மணிக்கணக்கா உட்கார்ந்திருப்பாங்க . யாருக்கு என்ன கஷ்டமோ தெரியலே. இன்னிக்கு அழறாங்க. எங்காவது வேலை பார்க்கிறாங்கன்னு நினைக்கிறேன். டூட்டி முடிச்சு நேரே இங்கே வர்றாங்கனு நினைக்கிறேன்."
"உன் நினைப்பை மூட்டை கட்டி வை. வா . .. பக்கத்தில் போய் என்னனு நாம விசாரிக்கலாம்."
"ஏதாவது தப்பா நினைச்சுட்டாங்கன்னா "
"அதையும்தான் கேட்டுப் பார்த்துடலாமே "
தனதருகில் நிழலாடுவதைக் கண்டு அந்தப் பெண் நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
"நான் அடிக்கடி உங்களை இந்த இடத்தில் பார்க்கிறேன். நீங்க அழற மாதிரி இருந்துச்சு. என்ன கஷ்டம்னு விசாரிச்சிட்டுப் போகலாம்னு என் பொண்ணு சொன்னா. வாழ்க்கை ஒரு விசித்திரமான கணக்கு. சந்தோசத் தைப் பகிர்ந்துகிட்டா அந்த சந்தோசம் ரெட்டிப்பாகும். சங்கடத்தைப் பகிர்ந்துகிட்டா அது பாதியாக் குறையும்னு சொல்வாங்க, உங்களுக்கு என்ன சங்கடம். சொல்லலாம்னு நினைச்சா சொல்லுங்க." என்றாள் பார்வதி.
"வாங்கம்மா.. அப்படி சுவரோரமா போய் உட்கார்ந்து பேசலாம் " என்ற படி எழுந்து வந்து சுவற்றில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்ட அந்தப் பெண், "அம்மா .. பெத்த தாய் போல பரிவோட பேசறீங்க.. நானும் இந்த தெய்வத்து முன்னாலே என் பாரத்தை இறக்கி வச்சுட்டுத்தான் போறேன். இருந்தாலும் சில சமயம் மனசு பாரம் தாங்காமே அழுதிடுதேன்" என்றாள்
"உனக்கு என்னம்மா பிரச்சினை ?"
"என் பேர் பிரேமா. ஸ்கூலில் டீச்சரா வொர்க் பண்றேன். எனக்கு வாழ்க்கையே ஒரு பிரச்சினைதான். மனுஷத்தனமே இல்லாத ஒரு மிருகத்துக்கு வாழ்க்கைப்பட்டு இருபத்தஞ்சு வருஷத்தை ஓட்டிட்டேன்" என்று அவள் சொல்லும்போது "ஆன்ட்டி...மனுஷத்தனம் இல்லாதவங்க ளை மிருகத்தோட ஒப்பிடாதீங்க. மிருகங்கள் அதது குடும்பத்தை பாது காக்கத்தான் செய்யுது. "அம்மா"ன்னு கன்னுக்குட்டி கத்தினா போதும். எங்கிருந்தாலும் அந்தக்குரல் கேட்டு அங்கே தாய்ப்பசு ஓடி வந்துடுது. எந்தவொரு உடல் பலமும் இல்லாத கோழி கூட, கழுகைக் கண்டதும் குஞ்சுகளை ரெக்கைகளுக்குள் வச்சு பாதுகாக்குது " என்ற அஞ்சலியை, "ஏய் . வாயாடி ...கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருக்க மாட்டியா ?" என்று கடிந்து கொண்டாள் பார்வதி
"அவளைக் கோபிக்காதீங்க .. அவ சொல்றது நியாயந்தான்.எனக்கு வாய்ச்சவர், மனைவி குழந்தை என்று எந்தவொரு பாசமும் இல்லாத மனுஷஜென்மம். பறவை மிருகம் எல்லாமே அதது பெத்த குழந்தை களுக்காக இரை தேடியலையும்.என் புருஷனுக்குப் பயந்து குழந்தைக்கு பால் வாங்குகிற காசைக் கூட நான் ஒளித்துத்தான் வைக்கணும். காசு கண்ணில் பட்டால் அது சாராயக் கடைக்குப் போயிடும் "
"வேலை வெட்டி எதுவும் பார்க்கலையா ? இந்த மாதிரி ஒரு ஆளுக்கு உங்க வீட்டில் உன்னை எப்படிக் கட்டிக் குடுத்தாங்க?"
"கல்யாணம் பண்றப்ப வேலையில் இருந்தார். சகவாசதோஷம் . குடிப் பழக்கத்துக்கு அடிமையாயிட்டார். குடிக்க கையில் காசில்லாதபோது ஆபீஸ் பணத்தில் கை வச்சிருக்கிறார். மாட்டிகிட்டார் . என் மேலே என் குழந்தை மேலே பரிதாபப்பட்டு ஆபீசில் எந்த ஆக்சனும் எடுக்காமே வார்ன் பண்ணி வேலையிலிருந்து தூக்கிட்டாங்க. அதுக்குப் பிறகு எங்கே யாவது வேலைக்குப் போகணும் என்கிற எண்ணமே அவருக்கு வரலே ".
"ஏன் ஆன்ட்டி, இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுகிட்டு நீங்க அவரோட சேர்ந்து வாழணும். டைவர்ஸ் வாங்கிட்டு வெளியில் வந்திருக்கலாமே " என்று அஞ்சலி கேட்க , அந்தக் கேள்வியை மௌனமாக ரசித்தாள் பார்வதி .
"நீ சின்னப் பொண்ணும்மா. பிரச்சினை, அதுக்கான தீர்வு பத்தி மட்டுமே யோசிக்கிறே. புருஷனை விட்டு விலகி வந்துட்ட பெண்ணுக்கு சமுதாயத்தில் எந்தப் பாதுகாப்பும் கிடையாது. அவளுடைய நெருங்கிய உறவுகளே அவளைக் கிண்டல் பண்ணும். தனியா இருக்கிற பெண்ணை வளைச்சுப் போட அலைகிற மனுஷ மிருகங்கள் இந்த பூமியில் இருக்குது. அதுங்ககிட்டே இருந்து தன்னைப் பாதுக்காத்துக்கிற சாமர்த்தி யம் எல்லாப் பெண்களுக்கும் வந்துடாது. அதுவுமில்லாமே எனக்குப் பிறந்தது பெண் குழந்தை. அது வளர்ந்து கல்யாணம் காட்சின்னு வரும்போது பொண்ணோட அப்பா எங்கேனு ஒரு கேள்வி வருமே. நான் சொல்ற உண்மையை ஏத்துக்கிற மனப் பக்குவம் எத்தனை பேருக்கு வரும். இதைப்பத்தி எல்லாம் அப்போ ரொம்ப யோசிச்சேன். சாட்சிக் காரனை விட சண்டைக்காரனே மேல்னு அவரோடு சமாளிச்சிட்டுப் போக என்னை நானே தயார் படுத்திகிட்டேன்."
"இப்போ உனக்கு என்னம்மா பிரச்சினை ?" என்று கனிவான குரலில் கேட்டாள் பார்வதி.
"கடனை வாங்கி படாதபாடு பட்டு என் பொண்ணை என்ஜீனியரிங் படிக்க வச்சிட்டேன்.அவளுக்கு கேம்பஸ் இண்டர்வியூவில் செலெக்ட் ஆயிடுச்சு . கூடிய சீக்கிரம் வேலைக்குப் போயிடுவா "
"நல்லவிஷயம்.சந்தோசப்பட வேண்டிய விஷயம்.உன்னோட கஷ்டத்து க்கு ஒரு முடிவு வரப் போகுது" என்று பார்வதி சொல்ல, "இல்லே இனிமே அது அதிகமாகிடும்.பொண்ணு படிச்சு வேலைக்கு போனதும் கைநிறைய காசு வரும். அதை எடுத்துகிட்டு பாரில் போய்க் குடிக்கலாம்ன்னு என் புருஷன் கணக்குப் போட்டுட்டு இருக்கிறார். அவளோட கல்யாணத்தைப் பத்தி நினைக்கவே மாட்டார். நான் முயற்சி பண்ணினாலும் அதை நடக்க விடாமே என்னென்ன தடங்கல் பண்ணணுமோ அத்தனையும் செய்வார். இந்தப் பெண்ணாக யாரோடாவது ஓடிப் போனால்தான் உண்டு "
இதைக் கேட்டு அதிர்ந்த பார்வதி " என்னம்மா சொல்றே ?" என்று கேட்டாள்.
"பெத்த தாயே இப்படி சொல்றேன்னா நான் என்ன மாதிரி சூழ்நிலையில் இருப்பேன்னு நீங்க கொஞ்சம் கற்பனைப் பண்ணிப் பாருங்க. யாராவது ஒரு நல்ல பையனை அவ கண் முன்னால் காட்டு. அவனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவ போயிடட்டும். அப்படி வர்ற பையன் அவளைக் கண் கலங்காமே காப்பாத்தறவனாவும், இவரை கிட்டேயே சேர்க்காத அளவு க்கு தைரியமான ஆளாகவும் இருக்கணும். என் பொண்ணோட சம்பாத்தி யத்தில் சல்லிக்காசு கூட எனக்கு வேண்டாம். அந்தப் பணம் அந்தப் பையனோட குடும்பத்துக்கே போகட்டும். அப்படி ஒரு நல்ல மனுஷனை என் பொண்ணு முன்னாலே காட்டுனுதான் தினமும் பகவானை வேண்டிக் கிறேன் " என்று விம்மலிடையே அவள் சொல்ல, அதைக் கேட்டு அஞ்சலி, பார்வதியின் கண்களும் கலங்கின
